zjadłem kolejny kubek kawy i obecnie czekam na efekty, które i tak nie nastąpia! zbyt dobrze znam własny organizm, żebym liczył na opadnięcie senności i potwornego wymęczenia. jeszcze tydzień i wolne będzie. jeszcze jeden przeklęty tydzień! to nic, że on będzie zupełnie pozbawiony snu. to tylko tydzień!! a potem:
"Niechaj drżą gitary struny,
Niechaj wiatr grzywacze pieści,
Niechaj znów popłyną dalej
Morskie Opowieści."
to moja kolejna wada. jest ono tak wielkie, że aż nie chce mi się o nim pisać...
My, wydrążeni ludzie
My, chochołowi ludzie
Razem się kołyszemy
Głowy napełnia nam słoma
Nie znaczy nic nasza mowa
Kiedy do siebie szepczemy
Głos nasz jak suchej trawy
Przez którą wiatr dmie
Jak chrobot szczurzej łapy
Na rozbitym szkle
W suchej naszej piwnicy
Kształty bez formy, cienie bez barwy
Siła odjęta, gesty bez ruchu.
A którzy przekroczyli tamten próg
I oczy mając weszli w drugie Królestwo śmierci
Nie wspomną naszych biednych i gwałtownych dusz
Wspomną, jeżeli wspomną,
Wydrążonych ludzi
Chochołowych ludzi.
(Thomas Stearns Eliot)
oto będzie bajka o wadliwym Navigatorze. bajka nietypowa, bo w każdej bajce jest tylko ziarno prawdy, a w tej bedzie jej całkiem sporo. wad mam tyle, że nie wiem od której zacząć. w zasadzie mam same wady...
zacznijmy od najbardziej wyraźnej. jestem kłamcą.
i teraz w sumie powinienem zakończyć, ale co tam. nieco się poplącze w tłumaczeniach. kłamać dla samej zasady nie kłamię. zawsze ma to jakieś głębsze podłoże. czy słuszne, to już kwestia dyskusyjna. pragnę tylko zaznaczyć, że moje krętactwa dotyczą wyłącznie mojej osoby. najczęściej wyzwalane są, gdy ktoś chce się czegoś o mnie dowiedzieć. w moje życie prywatne nikt do tej pory nie miał wstępu. a że to się obecnie zmienia to już inna sprawa. to są kłamstwa raczej spontaniczne mające bardziej na celu chronienie mojej prywatności niż co innego. czasami wymykają się spod kontroli i wtedy robią się kłopotliwe, bo pociągają za sobą kolejne. zupełna głupota
czasami kłamię z premedytacją i zaplanowaniem. był taki przypadek, chyba z dwa lata temu. ciągle dzwonił telefon. po odebraniu zawsze padało pytanie o jakiegoś zbyszka. cierpliwości starczyło mi tak na mniej więcej 10 telefonów. potem miałem ubaw. pozwolę sobie zacytować kilka rozmów
-dzyń, dzyń!
-zbyszek?!
-dzień dobry dodzwoniłeś się do sex-telefonicznej linii zaba....
-piiiiiiii
-dzyń, dzyń!
-zbyszek?
-o powracający klient, to dobry znak. tylko 4,72 zł za m....
-piiiiiiii
tu małe wyjaśnienie. kolejną rozmowę prowadziłem z obniżonym głosem przeciągając wyrazy. coś jak lokaj z rodziny adamsów.
-dzyń, dzyń!!
-taaak?
-zbyszek?!
-nie. gilbert
-a jest tam zbyszek?
-mam go poszukać?
-tak, niech go pan poprosi do telefonu.
-wie pan, to może być trudne.
-a dlaczego?
-bo on nie żyje.
-panie co pan pie...
-trochę szacunku proszę pana, tu jest kostnica
-piiiii
co ciekawe po tym telefonie już więcej nie zadzwonił. ech, a miałem takie plany jeszcze... więcej o moim kłamliwym języku nie powiem, bo to już byłaby za duża ingerencja w moją prywatność (to raz) i nie mam pojęcia co mógłbym dodać(to dwa). przyznam, że tylko liznąłem temat po wierzchu. ale chyba nie ma się co nad tym rozwodzić, bo to już na dobrą sprawę w większości przeszłość. przeszłość, bo w sumie z tym skonczyłem, a w większości bo jak uznam, że to potrzebnę to kłamię bez najmniejszego oporu. swoją droga chyba dwa dni temu komuś to uratowało życie (niestety dosłownie). ale to już historia na inne czasy i jeśli komukolwiek ją opowiem to tylko Ukochanej (jeśli wyrazi taką chęć).
Navita de ventis narrat...
no i nie wiem co napisać. właśnie dostałem pocztę. i to tyle chciałem powiedzieć